Αρχαίο πνεύμα αθάνατο, αγνέ πατέρα
Του ωραίου, του μεγάλου και τ' αληθινού,
Κατέβα, φανερώσου κι άστραψε εδώ πέρα
Στη δόξα της δικής σου γης και τ' ουρανού.

Στο δρόμο και στο πάλεμα και στο λιθάρι
στων ευγενών αγώνων λάμψε την ορμή
και με τ' αμάραντο στεφάνωσε κλωνάρι
και σιδερένιο πλάσε και άξιο το κορμί.

Κάμποι, βουνά και πέλαγα φέγγουν μαζί σου
Σαν ένας λευκοπόρφυρος μέγας ναός
Και τρέχει στο ναό εδώ προσκυνητής σου,
Αρχαίο πνεύμα αθάνατο, κάθε λαός.

Ποίηση : Κωστής Παλαμάς
Μουσική: Σπύρος Σαμαράς
Πρωτοακούστηκε στις 25 Μαρτίου 1896 στην έναρξη των πρώτων Ολυμπιακών αγώνων στο Καλλιμάρμαρο στάδιο και καθιερώθηκε ως επίσημος ύμνος του Διεθνούς Ολυμπιακού Πνεύματος το 1958

"Φως της Ολυμπίας"
(απόσπασμα)

Πες τους
να ξεκινήσουν όλοι
για την Ολυμπία.
Χιλιάδες, χιλιάδες, χιλιάδες έφηβοι
σμάρια από κορμιά άσπρα μαύρα κίτρινα
να πάνε να ξεπλυθούν κοντά στην Παλαίστρα
απ' το χτες απ' το σήμέρα απ' το αύριο,
ν' αλείψουν με λάδι την ψυχή και το νου τους
κι ύστερα
να μπουν απ' την ορθάνοιχτη πύλη στο Στάδιo
για να πολεμήσουν.
'Όχι στη σφαγή και στην πυρκαγιά
όχι με το μαχαίρι και το σίδερο που καίει
όχι με τον ξολοθρεμό του ανθρώπου απ' τον άνθρωπο
όχι για νέους νεκρούς νέους σακάτηδες νέους δυστυχισμένους
μα για την πυγμή και το ακόντιο
για το πήδημα το δίσκο το δρόμο την πάλη
για το τέθριππο
για την Αρετή,
δίπλα στον Κάστορα ή τον Αντίπατρο
το Διαγόρα ή τον Αλκιβιάδη
που θα σμίξει τον αρχαίο κόσμο με τον τωρινό με τον αυριανό με τον αιώνιο
και θα νικήσει τον Άρη άλλη μια φορά
την τελευταία
Πέρα στο ξέφωτο η Ολυμπία
ξάγρυπνη μερόνυχτα πλέκει για τον καθένα τους
κι απόνα στεφάνι αγριλιά
Eλληνικής ειρήνης
Ειρήνης όλου του κόσμου.
ποίηση: Τάκης Δόξας

πίσω