Τότε:

Aποτελούσε μαζί με το μέλι και το κρασί νεκρική προσφορά κ' σπονδή στους θεούς.

Σήμερα:

Στην ορθόδοξη θρησκευτική ζωή χαρακτηρίζει τη βάφτιση, το ευχέλαιο, την Παρασκευή του Άγιου Μύρου. Στη βάφτιση μεταφέρει τη χάρη του Θεού στο καινούργιο μέλος της εκκλησίας. Το μυστήριο αρχίζει με την επάλειψη του σώματος του βαφτιζομένου με λάδι από τον ανάδοχο και μετά την κατάδυσή του στο νερό ακολουθεί η σφράγισή του με το αγιασμένο λάδι.
Κατά το ευχέλαιο, αναφέρεται συχνά στις ευχές του ιερέα για τον καθαρμό και την ίαση της ψυχής και του σώματος του παρευρισκομένου.
Το Άγιο Μύρο είναι ευώδες και αγιασμένο έλαιο που παρασκευάζεται με άλλες αρωματικές ουσίες στο Οικουμενικό Πατριαρχείο κάθε Μ. Πέμπτη.
Η χρήση του λαδιού στην εκκλησία έχει ιδιαίτερη σημασία. Αποτελεί ακόμα προσφορά στους Αγίους, στο καντήλι μας και στους νεκρούς.

Ο Νώε και ο κατακλυσμός

Όταν ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο τα πάντα ήταν καλά. Τα χρόνια πέρασαν και οι άνθρωποι έγιναν άσπλαχνοι και κακοί. Ο Θεός στενοχωρήθηκε και για να τους τιμωρήσει έστειλε τον κατακλυσμό. Ένας μόνο άνθρωπος πάνω στη γη είχε μείνει πιστός στο Θεό, ο Νώε. Σ' αυτόν ανέθεσε να φτιάξει μια τεράστια κιβωτό και να βάλει μέσα ένα ζευγάρι από όλα τα ζώα. Έτσι και έγινε. Μπήκαν μέσα στη κιβωτό ο Νώε, η οικογένειά του και τα ζώα, κι ο κατακλυσμός άρχισε. Μετά από πολλές μέρες σταμάτησε. Ο Νώε για να δει αν υπάρχει στεριά να σταματήσουν έστειλε ένα κοράκι, αλλά αυτό δεν γύρισε. Έπειτα έστειλε ένα περιστέρι που γύρισε, γιατί δεν βρήκε στεγνό μέρος για να σταματήσει. Σε λίγο ξανάστειλε το περιστέρι κι αυτό βρήκε ένα κλαδάκι ελιάς σύμβολο γαλήνης και ηρεμίας και το 'φερε στην κιβωτό. Ύστερα έστειλε για τρίτη φορά το περιστέρι κι αυτό δεν ξαναγύρισε γιατί βρήκε μέρος να μείνει. Μετά από αυτό βγήκαν όλοι έξω από την κιβωτό και ευχαρίστησαν το Θεό που τους είχε προστατέψει από τον κατακλυσμό. Κοίταξαν ψηλά στον ουρανό κι είδαν ένα ουράνιο τόξο. Κι ο Θεός τους είπε: «όποτε βλέπετε το ουράνιο τόξο να θυμάστε ότι έδωσα υπόσχεση πως ποτέ ξανά δεν θα γίνει τέτοιος κατακλυσμός. Γνωρίζετε ότι εγώ κρατώ την υπόσχεσή μου».

Το όρος των Ελαιών

Στο τελευταίο δείπνο που είχε κάνει ο Ιησούς με τους μαθητές του, το μυστικό δείπνο, τους μίλησε για την προδοσία του, τη σύλληψή του και το σταυρικό θάνατο που τον περίμενε. Τους μίλησε ακόμη για την αγάπη, την ταπεινοσύνη. Έδωσε ο ίδιος το παράδειγμα πλένοντας τους τα πόδια, ζητώντας να κάνουν ι αυτοί το ίδιο, να υπηρετούν τους αδελφούς τους. Ο Ιούδας οργισμένος με την αποκάλυψη έχει αποχωρίσει. Έξω ήτα νύχτα… αφού τέλειωσε το Δείπνο ο Ιησούς και οι μαθητές του, πήγαν , όπως το συνήθιζαν, στο όρος των Ελαιών. Αφού πήρε μαζί του τον Πέτρο, τον Ιωάννη και τον Ιάκωβο προχώρησε μέσα στο καταπράσινο ελαιώνα. Ζήτησε από αυτούς να αγρυπνήσουν και να προσευχηθούν μαζί του, κι ο ίδιος προχώρησε πιο πέρα μόνος του για να προσευχηθεί. Επειδή γνώριζε τι τον περίμενε, η προσευχή του ήταν γεμάτη αγωνία και πόνο και η ψυχή του περίλυπη. Ιδρώτας έσταζε από το πρόσωπό του. Σε λίγο ανάμεσα από τα δέντρα του ελαιώνα φάνηκαν να έρχονται στρατιώτες με δαυλούς και με σπαθιά. Μπροστά τους ξεχώρισε ο Ιούδας. Ο Ιούδας πλησίασε και φίλησε τον Ιησού για να δείξει ποιόν έπρεπε να συλλάβουν. Έτσι από το όρος των Ελαιών ξεκίνησε η πορεία του Ιησού προς το σταυρικό θάνατο.
πίσω